سكانس 1

مادر دوستدار بچّه - مرد

زني با رفتار افسانه اي كه پيراهني بلند بدون شكلي پوشيده كه به هيچ دوره اي نمي شود اطلاق كرد وارد مي شود.

مادر دوستدار بچّه است.

با مردم بي واسطه حرف مي زند.

بگوييد

اورشليم باز هم دوره؟

پياده مي روم. پياده مي روم. پياده مي روم.

از سال 2012 است كه راه مي روم.

پاهايم در آنجا مقاومت نخواهند كرد. چقدر خسته ام.

چقدر خسته ام. واريس هايم تركيدند. چرك چرك چقدر هم چرك.

حالا چندين ساله كه مرده ام.

تا پايم به اورشليم نرسيده حرف استراحت در مرگم را نبايد زد.

آرزو آرزوست و مرگ نمي تواند عذري برايش باشد.

دور نبايد باشد.

حالا چه سالي هستيم؟

سالها را پنجاه پنجاه مي شمارم.

عجب داستاني!

با اين گروه بي گناهان عازم شدم.

با همه بچّه هاي سرزميني كه مثل سيل پيش مي رفتند.

بريم اورشليم را نجات دهيم.

آواز مي خواننند و مي روند.   E SUS E ULTREIA E DEUS AIA NOS.

چه صدايي.  بچّه ها همه بچّه ها مو طلايي گندمگون مو حنايي مجعد فرفري  صاف

يك چشمي چلاق سي هزار گفته مي شد سي هزار دختر و پسر به مقصد اورشليم عازم شدند. داستان كهنه اي است. حافظه ام ياري نمي كند.در بي نظمي تكّه تكّه بخاطرم مي آيد.

آن چوپان را ديديم همان اِتين بچّه پانزده ساله اي با فرشتگان حرف مي زد.

جنگ با جنگ و جنگ با مرگ

اين بود هر آنچه كه فرشتگان  به او مي گفتند.

همگي حيوانات گلّه اش در مقابلش زانو زدند تا از او آزادي اورشليم را بخواهند.

عربها در شهر مقدّس روي صليب راستين غلتيدند از حرم مقدّس التماس و زاري مي كردند. آزادي آزادي

در انجيل است. مي گودند. من نمي دانم.

هرگز خواندن و نوشتن ياد نگرفتم.

پس چوپان و ديگر بچّه ها به راه افتادند. به پيش.

روي شاخه درخت فندق ناقوس كليساي جامع زاير را حكّاكي كردند.

E SUS E ULTREIA E DEUS AIA NOS.

مي نشيند.

مرد لباس كهنه وارد مي شود.

مادر دوستدار بچّه

تو كيستي؟

مرد

من رونو هيزم شكنم.

زماني  درخت بلوط را با صد ضربه تبر انداختم.

براي اينكه ديگر برده نباشم خودم را به صليب كشيدم.

با سپاه لويي دو بلوا دو شامپيني عازم شدم.

بردگان مردان اربابان حاكمان اتباع

هتلداران روحانيون و مني كه برده بودم.

رانندگان گاري  اعدامچيان مدافعان كليسا پارچه فروشان  همگي عازم شديم. مي خواستم دورتر از بلوا و واندوم سفر كنم. تپّه هاي ديگر را ببينم. ببينم كه آايا چيزهاي ديگري در جاهاي ديگر وجود دارد يا نه.

مادر دوستدار بچّه

تا اورشليم رفتي؟

مرد

بلي!

مادر دوستدار بچّه

بدبخت. اونجا نماندي.

مرد

مي خوام برم خونه.

مادر دوستدار بچّه

تو خونت همه از خيلي وقتهاست كه مُردند.

اونجا چكار كردي؟  از اورشليم برام بگو.

مرد

ما باتقديم مقبره مقدّس خوشايندي خداوند را فراهم كرديم.

بسياري را كُشتيم.  در كوچه پس گوچه ها باغها حياطها كُشتيم

كنيساها را به آتش كشيديم. سرها را از بالاي ديوارهاپرانديم.

سراسر شهرغرق در خون بود.

خون تا افسار اسب بالا آوده بود وما مي رفتيم.

مادر دوستداربچّه

من خوشايندي خداوندرا اينجوري نمي پنداشتم.

مرد

مي بايست شهر را تقديم مي كرديم.

با فرارسيدن شب، بارنهاو شواليه ها شستشوكردندو لباس عوض كردندو باپاهاي پياده در خيابانهاي خونين راه رفتند. آنها با اخلاص جاي پاهاي مسيح را مي بوسيدندو اشك شادي مي ريختند.

مادر دوستداربچّه

هيچ بهشتي را اينچنين تصوّر نمي كردم.

مرد

بنظرمان مي رسيد جسم مسيح را مي ديديم كه آنجا افتاده و مرده است.

عصربه هنگام دعاي ربّاني سربازان زيادي شهر رابا راه رفتن از روي هزاران هزار اجساد پاك مي كردندو سرهاي كودكان رابا سنگها خرد مي كردند. روز جشن وشادي مسيحي بود.

بارُنها و شواليه ها در كليساي مقبره مقدّس در ميان شمعدانها و دود عود اشك شادي مي ريختند.

گفته مي شد كه پاپ با شنيدن خبر از شادي كالبد تهي كرده بود.

مادر دوستداربچّه

طفلك بيچاره

چه ساليه؟

مرد

نميدانم.

مادر دوستداربچّه

بگو ببينم اورشليم خيلي دوره؟

مادر دوستداربچّه

مرد

نميدانم.

مادر دوستداربچّه

حداقل بگومسيرش كجاست؟

مرد

همه راهها به آنجا ختم مي شود.

خارج مي شود.

مادر دوستداربچّه

خب، اين يارو در شهر آسماني چيزي ياد نگرفت.

باشه. پيش بريم.

خارج مي شود.

دكور ظاهر مي شود.

مكان كوموسيون است.

سكانس 2

اسماعيل- جاناتان

جاناتان

اسماعيل، مي رَم. مي خوام بگم عازم نيستم. تَركَت مي كنم.

اسماعيل

كجا مي ري؟

جاناتان

آن طرف.

اسماعيل

چي. خونه ديگران؟

جاناتان

بلي

اسماعيل

ديوانه شدي؟ چه مرگته؟

جاناتان

خانواده من مذهب تو را ندارند. قبل از اينكه جا بيفتد سكني گزيديم. حالا ديگر اينطوري نيست. جاي ما در آن مقابل است.

اسماعيل

با ديگران؟

جاناتان

ما هم از ديگران هستيم.

اسماعيل

احمقانه است. تو اينجا بدنيا آمدي. هميشه باهم فوتبال بازي مي كرديم. احمقانه است.

جاناتان

كاملاً.

اسماعيل

كسي در اينجا بدي تو را نمي خواهد. تو اهل اين محلْي.

جاناتان

كسي مي داند. همه چيز سريع عوض شده است.

اسماعيل

ما در ته گوداليم. احساس مي كنم گمشده ام. سعي مي كنم بفهمم چه اتّفاق مي افتد. راديو گوش مي دهم. سعي مي كنم به روز باشم. اين جنگ، جنگ دروغ هاست. همه دروغ مي گويند. ديگه نمي دونم.

جاناتان

شكمم درد مي كند. عصباني مي شوم و بي تابم. خيلي كم خوابم. خوابم نمي برد.

اسماعيل

بايد توپها را شمرد.

جاناتان

اين همان كاريه كه مي كنم. بيدارم مي كند. اسماعيل، من مي رم.

اسماعيل

صبر كن. نمي توني همينطوري بري. همديگر را خواهيم ديد.

جاناتان

هر كس از جانب خودش. آسان نخواهد بود.

اسماعيل

هنگامي كه كودكي بيش نبوديم جنگ فقط شيوه اي بود كه به مدرسه نرويم. يادته مي گفتيم: امروز مدرسه نيست. روز بمبارانه.

تو با آنها جور نيستي.

ما شيريم. آنها سگند.

جاناتان

همينطوريه.كاري نمي شه كرد.

اسماعيل

تو دوست مني. دوست جوني مني. نمي توانم به توبه چشم دشمن نگاه كنم. غيرممكنه. من هر لحظه و هر آن بخاطر تو حاضرم بميرم.

يادت مي آد مي خواستي دكتر شوي و من مهندس.

روز تولّد پانزده سالگي ام كنار دريا با دخترها پيك نيك كرديم. از آن زمان ديگر مانند آن نداشتيم.  

جاناتان

هيچ وقت ديگر هم مانندي نخواهد داشت.اسماعيل!

اسماعيل

جاناتان، مي گفتيم كه هرگز از هم جدا نخواهيم شد.

جاناتان

بچّه بوديم. هنوز جنگ نشده بود. واقعاً نشده بود. مثل امروز نبود.

اسماعيل

بياد داري از آن روز شروع شد.

جاناتان

به چه دردي مي خورد.

اسماعيل

براي پيك نيك كباب سيخ مي زديم. با دخترها مي رقصيديم. هنگاميكه برگشتيم نمي فهميديم اين يارو چي مي گفت. مي گفت اونجا شعروشاعري است ووقتيكه برگشتيم...

جاناتان

بلي. طبق معمول جوش وخروش بود. دعوا بود و ديگه هيچي.

بايد اونجا برم.

بايد قبل از شب زنگ بزنم.

اسماعيل

مادرم را غرق در اشك ديدم. فكر مي كرد مرده ام.

جاناتان

مادر منم همچنين. با زيباترين دختر داشتي لاس مي زدي. بس كنيم. به چه دردي مي خورد.

اسماعيل

حسود بودي.

جاناتان

صلح بود. اينطوري كه نبود.

اسماعيل

زندگيمان را به بازي فوتبال و دزدي انجير سپري مي كرديم.

جاناتان

همه اينها گذشته.

اسماعيل

همينطوري نمي توني ترك كني. به آنطرف با ديگران. باورت نمي كنم. به ما شليك كني. شايد هم به من شليك كني. اينو ديگه باور نمي كنم.

جاناتان

چه باور كني چه نكني چيزي عوض نمي شه.

متأسفم همكيش نيستيم. شايد روزي همديگر را دريك بهشت ببينيم.

اسماعيل

احساس واحدي درسراسر وجودت نيست.

جاناتان

چرا!

اسماعيل

چي. چه احساسي؟ بمن بگو.

جاناتان

احساسي كه در هم دو طرف همه مي خواهند ما را به گورستان هل بدهند.

اسماعيل

اين كه جواب نشد. نمي خوام بري.

جاناتان

بايد برم. مرا بغل كن. اسماعيل!

اسماعيل

نه. گم شو.

آنها همديگر را بغل مي كنند. جاناتان دوان دوان خارج مي شود.

اسماعيل

جاااااااااااانااااااااااتااااااااااااااااااااااااااااان

برگرد. جاناتان! آنجا نرو. آنها سگانند . ما شيرانيم.

جاناتان

سياه               تند

سكانس 3

مادر بچّه دوست

به دنبال سرخ پوست – مرد دود آلود

مادر بچّه دوست

آنها همينجوري رفتند. ابتدا چند نفري

سپس هزاران هزار.

و من نگون بخت مي شنيدم سروصداهايي مي آيد.

مثل سپاه موشان موج موج از تپه ها سرازير مي شدند.

چيزي جلودارشان نبود. نه ترس و تهديد، نه قفل وزنجير، نه بندو زندان ونه ناز ونوازش

از درو ديوار بالا مي رفتندو حيوانات واحشام را در چراگاهها رها مي كردند

در اعماق جنگل پنهان مي شدند مي رفتند و مي رفتند.

بهمن بزرگ و بزرگتر مي شد.

پدران پسرانشان را با تبرو چوب به مرگ تهديد مي كردند

مادران سينه و چهرههايشان را مي خراشيدند

حتّي بدون اينكه سر خودرا برگردانند.

با صليب و شمعدان و عود وعنبر بدست خانه به خانه سرازير مي شدند.

ناقوسها در مسيرشان خود به خود به صدا در مي آمدند

چه بسيار پرندگان، قورباغه ،پروانه بيشماري آنها را تا دريا همراهي مي كردند.

و من نگون بخت مي شنيدم سروصداهايي مي آيد.

چگونه از چهارده بچّه ام ده پسر و چهار دخترم در برابر اين ديوانگي اورشليم پشتيباني كنم؟ طلسم وجادو جنبر با تكّه گوشت خرگوش وكبد كبوتر كردم.

يك آويز سير آوردم و كليه آنها را به هنگام خوابشان با آب مقدّس ماليدم.

نفرين به آنها مي گفتم نفرين به آنهايي كه به اورشليم مي روند.

ريش سرخ و شيردل در آنجا دندانشان شكست.

چگونه كودكان بي سلاح مي توانستند موفّق شوند؟

مي گفتم آنهايي كه برمي گشتند چشماني داشتند كه هراس از آنهاتراوش مي كرد.

آنها طوري حرف مي زنند گواينكه داس و تبر، نيزه و دشنه جنگي از دهانشان بالا مي آورند. بودوين زنده در معرض آفتاب قرارداشت

و پرندگان به زخمهايش نوك مي زدند.

عربهاي وحشي دل زخميان را در مي آوردندو مي خوردند. با بزهايشان مي خوابيدند و كودكان را مي جوشاندند.

به همه اين روايتها مي خنديدند.

من جلوي ده پسر وچهار دخترم سنگري ساختم

وليهنگامي كه آنها سرود اين سپاه پسران را شنيدند

همگي چهارده تايشان ديوانه شدند.

در و پنجره ها را ميخ كوبيدم.

نيرويي باور نكردني به بازوانشان آمده بود

خود را جلوي آستانه در انداختم

وچهارده بچّه ام با سكوت از روي من پريدند.

دنبالشا كردم ودادكشيدم: "اوّل مرا تكه تكه كنيد!"

امّا آنها هيچ نمي شنيدند. برنگشتند.

من نه يكي نه دو تا بلكه بزرگترين ديگ خود را برداشتم

و به راه افتادم! به جهنم كه پاهايم ناتوان و پير بودند!

از آن موقع جو وچاودار را كه ببينم مي كَنم

دزدكي آش مي پزم. آش وآش و آش

ولي چقدر سعي كنم رزمندگان را غذادهم

حالا قرنهاست كه بهشان آش مي دهم.

باد خداوند ما را جلو هُل مي دهد.

دو فرشته با انسان هست: خوب و بد.

چگونه بفهميم خوب است يابد.

و اينجاست كه من دسته بچّه هايم را از دست دادم.

گروه موشان را ديديد كه با گذر خودشان تپّه ها را سياه مي كنند.

چند لحظه پيش سرخپوست و مرد سياه دودآلود وارد شده بودند. مادر بچّه دوست آنها را ديد.

چيه؟

اوه خب.

تا حال سرخپوستي نديده بودم.

 مرد سياه دودآلود

اهل آمريكاست.

مادر بچّه دوست

آمريكا؟

آمريكا چيه؟

مرد سياه دودآلود

آنطرف اقيانوس.

دنياي نو.

مادر بچّه دوست

دنياي نو؟

نمي دانم در مورد چي حرف مي زني. مرد.

مرد سياه دودآلود

نيمه ديگر دنيا را درآنطرف اقيانوس كشف كرده اند.

مادر بچّه دوست

نيمه ديگر دنيا

مرد سياه دودآلود

بلي.

مادر بچّه دوست

خب. حتماً اين نيمه ديگر دنياست كه تعادل ما را بهم زده وزمين را به سمت ديوانگي كشانده است. تو چرا سراپا سياه سياهي؟

مرد سياه دودآلود

دوده. عذاب مرا سوزانده است.

مادر بچّه دوست

عذاب. اين ديگه چيه كه مي سوزاند؟

مرد سياه دودآلود

دادگاه كليسا.

مادر بچّه دوست

آه! تو مرتدي.

مرد سياه دودآلود

نه.

مادر بچّه دوست

بايد كاري كرده باشي.

مرد سياه دودآلود

نه.

مادر بچّه دوست

دزدي. زنا .  توهين به خدا...

با معشوقه كاردينال خوابيدي، چه توهين بزرگي!

مرد سياه دودآلود

نه.

مادر بچّه دوست

بايد كاري كرده باشي.

مرد سياه دودآلود

ديگر خروسكي ندارم.

مادر بچّه دوست

آه. آيا براي اين كار مي سوزانند؟

مرد سياه دودآلود

سند

مادر بچّه دوست

او چي؟

مرد سياه دودآلود

همان. عذاب.

مادر بچّه دوست

او هم خروسك نداشت؟

مرد سياه دودآلود

چرا.

مادر بچّه دوست

پس چي؟

مرد سياه دودآلود

او پوست سرخي دارد. مسيح را نمي شناسد.

مادر بچّه دوست

واقعاً. دو دليل خوبي است.

اينجوري كجا مي ريد؟

مرد سياه دودآلود

بطرف سرزمين موعود.

مادر بچّه دوست

براي بسياري از مردم موعود بنظرمي رسد. سي هزار بچّه مرا نديديد بگذرند؟

مرد سياه دودآلود

سي هزار؟

مادر بچّه دوست

بله. بعلاوه چهارده تايي كه از شكم من هستند...

سكانس 4

كريم - اسماعيل

كريم دوان دوان مسلسل كلاشينكف در دست وارد شد.

كريم

آمدند. آمدند. سپاه آمد.

آنها سدّي از سنگ و لاستيك در جاده درست كردند.

اسماعيل

خيلي هيجان دارند.

كريم

لاستيكها به آتش كشيدند.

اسماعيل

شليك مي كنند.حداقل سيصد نفرند. بزودي همه ما را قتل عام مي كنند.

كريم

ماشينها را مي سوزانند.

اسماعيل

همه جا را به آتش كشيدند.

كريم

چه دودي! چشم را مي سوزاند.

اسماعيل

چكار مي كني؟

كريم

سرخش مي كنيم. باشه ولي نه با مثانه پر.

اسماعيل

نگاه كن. گوني بسته شده.

كريم

بهش دست نزن. بمبه.

اسماعيل

برچسبي روش هست.

كريم

بهش دست نزن. تله است.

اسماعيل

نه. نگاه كن. گرهش باز شده.

كريم

مواظب باش. خودت را به كشتن مي دهي.

اسماعيل

كت ِ مردي است. بورك

پراز خونه.

كريم

ديوانه اي. بهش دست نزن.

اسماعيل

شانه هاست.

كريم

چي؟

اسماعيل

داخل كت ... هست... شانه هايي ....چيزي ... بالاخره كسي است.

كريم

ولش كن. زياد دور نرو.

اسماعيل

نه سري. نه دستي. درون كت تنه است. پاكتي داخل جيب وجود داره. بازش مي كنم.

كريم

ديوانه اي. فكر نمي كني. مي شه بمبي را زير تمبر چسباند.

اسماعيل

برگه پرداخت است . به نام ... نام ياروي كه در آنطرف زندگي مي كنه.

كريم

مي بايست ولش مي كردي. خوب پيش رفته ايم.

اسماعيل

لعنتي. رداي من شاش شد. سرتاپا خيس شدم.

كريم

عاديه.

اسماعيل

چي چي عاديه؟

كريم

وحشت.  بيا.

اسماعيل

با اين گوني چكار كنيم؟

كريم

مشكل ما نيست. لعنتي. بيا.

در ميان خرابات افتان و خسته در سكوت راه مي روند.

اسماعيل يك بسته كارت پستال از صندوق شكم پاره در آورد.

اسماعيل

اينو ديدي؟

"هتل فونيسيا" –" استخر" – "سالن فوتبال "–" بندرخوشي".  

كريم

قبلاً شهر زيبايي بود.

اسماعيل

بله. براي اينكه خاطراتي از اينجا داشته باشي بايد پير شوي.

كريم

بله. حداقل سي سالي داشت.

اسماعيل

هرگز به آن سن و سال نمي رسيم.

مي خندند.

تاحالا ويترين ديده اي. ويترين واقعي با سباب واشياي درونش. براي مثال خاطراتي از خرده ريز هايي وويتريني مقابلش. يعني يك ويترين راست راستكي و تمام كمال؟

كريم

نه. البتّه كه نه.

اينجا منتظر چي هستيم؟

اسماعيل

هيچي. تسلّط داريم. اگر مي خواهي آرامش داشته باشي بالاترين نقطه را بگرد.

كريم

چرا. براي اينكه وقتي فرو ريخت پايين پايين بيفتي؟

مي خندند.

اسماعيل

براي اينكه از آن بالا حماقت كني... سيگار داري؟

كريم

شوخي مي كني. براي يك بطري آب گازدار بايد سراسر شهر را زير پا گذاشت حال آنكه براي سيگاربزودي مجبور خواهيم شد سر به بيابان بگذاريم...

اسماعيل

به " نماي كلي هتلهاي بزرگ" علاقه داري .

كريم

زيباست.  زيبا بود. اينكه زيبا بوده ...

اسماعيل

آري. ديدي. اتوبوسهاي قرمز وبرخي ديگر زرد رنگ بودند.

كريم

بنظرت چرا قرمز بودند.

اسماعيل

از كجا مي خواي بدانم.

كريم

زردها چي.

اسماعيل

اتوبوسهايي براي مردم بودند.

كريم

زمانيكه مردماني بودند تااتوبوس سوار شوند.

اسماعيل

بله.

اينجا چكار داريم؟ منتظر چي هستيم؟

حالا چي مي خواد بشه؟ گرسنه ام.

كريم

منتظريم.

اسماعيل

چي. منتظر چي هستيم؟

كريم

همه چيز. دوست من، بايد انتظار همه چيزرا داشت. اينجا هر ثانيه هر چيزي مي تواند اتّفاق بيفتد. گِل ولاي ممكن است آتش بگيرد.

مراقب باش. تكان نخور. كسي از خيابان مي گذرد.

اسماعيل

خانمه. پيرزني است.

كريم

بايد به مرد يا زن مشكوك بود.

اسماعيل

نه. او دنبال آب مي گردد.

كريم

از كجا مي داني.

اسماعيل

سطلي در دست دارد.

كريم

مي داني چي مي توان داخل سطل پنهان كرد. تكان نخور. سرجايت بايست.

اسماعيل

بهت گفتم كه دنبال آب است. پير زن است.

كريم

خب. پير يا جوان مي تواند خطرناك باشد.

اسماعيل

ديوانه اي. فقط افراد ما اين طرفها هستند.در مقابلمان يكي نيست.

كريم

از كجا مي داني.

اسماعيل

غير ممكنه. جرأتش را ندارد. خيلي خطرناكه.

كريم

همينه كه غلط انداز است. افكارند. به افكار نبايد اعتماد كرد. در درونمان رخنه مي كنند.

اسماعيل

چكار مي كني. تو ديوانه اي. چكار مي كني.

كريم

سرش را برگرداند. ما را شناسايي كرده. تابش نور از لوله تفنگ. كافيست.

اسماعيل

هيچ خطري نيست. مسلّح نيست. پيرزني عجوزه بيچاره محلّه است. بس كن.

كريم

داخل سطل چي. سطلي پراز نارنجك. دردناكه.

اسماعيل

پيرزني است كه دنبال آب مي گردد

كريم

ازكجا مي داني؟

اسماعيل

ولي تو ازكجا مي داني؟

كريم

وقتي مطمين نيستيم پس مطمين نيستيم.

كريم تفنگش را مسلّح كرد.

اسماعيل

بس كن. اولاً كه ما يقين نداريم. آرام باش. پيرزني است كه مي رود.

كريم

دنبال آب است. بلي. وقتي مطمين نيستيم پس مطمين نيستيم. ووقتي منتظريم كه يقين بيابيم ديگر مرديم.

اسماعيل

تو ديوانه اي. دست بردار. بهت مي گم.

كريم

اينجا محوطه جنگي است. او از ما جاسوسي مي كند.

اسماعيل

چكار مي كني . شليك نكن .دست بردار.

كريم شليك مي كند.

كريم

به پاش زدم. لعنتي. دادو فرياد مي كند.

يادش مي دم خفه شه.

اسماعيل

تو حق نداري. بس كن.كاري نكرده است. اهل محلّه است. بس كن. دنبال آب مي گردد. پيرزنه. بس كن. حق نداري. نه. بس كن.

كريم دوباره شليك مي كند.

كريم

به به ! زدمش.

اسماعيل

كثافت. تهوع آوره. دنبال آب مي گشت.

كريم

جاسوسه.

اسماعيل

دروغگو.

پيرزن مي افتدو مي ميرد.سپس بلند مي شود و حرف مي زند.

پيرزن سطل آب بدست

كاملاً سردرگم شده ام.

باكمترين صدايي از جا مي پرم ولي آنچه كه سلامتي خداوندي است سپاس به جنگل رسيدم.

خب. حالا خون از من جاري است...اوه  بيشترين وسيله اي است كه با آرامش در خرحمالي آب بدست مي آيد.

از خودم مي پرسم در چه دنيايي زندگي مي كنيم.

ديگر هيچ احترامي براي هيچ چيزي وجود ندارد.

همه به هر چيزي دخالت مي كنند وهمه چيز كج و معوج است.

حتّي ديروزديدم فاحشه هايي كه شركت مربّا سازي زده بودند.

به هر حال اگر آن را بتوان مربّا نام گذاشت.

براي اينكه سبزي گير بياوري – اگر آن را بتوان سبزي نام گذاشت – بايد شهررا دورزد- به هر حال اگر بتوان آن را شهر نام گذاشت- و باز هم فقط در بازار سياه يافت مي شود.

ولي آن در بازار سياه بازار سياه است. آن را به پولي ده برابرگرانتر مي فروشند.

در كليساي جامع باستانيمردي را ديدم كه علفهاي بين سنگفرشهاي كنار كليسا را مي كَندو دعايي ذكر مي كرد كه حتّي لحن كاتوليكي نداشت

در چه دنيايي زندگي مي كنيم.

همه چيزدود مي كند همه چيز سرخ مي شود. دود غليظ تر مي شود.

بزودي همه چيز منفجر مي شود و كمدي به پايان مي رسد.

خون از من جاري است. دردناك است.

ديوانگي است بتوان از پانسمان استفاده كرد...

سپاس خداوندي را رباي هر آنچه كه سلامتي باشد.

مي افتد و سرانجام مي ميرد.

اسماعيل

قاتل

كريم

ناشي از خست نيست كه اين چنين كاري را انجام دادي.

آنها دوان دوان خارج مي شوند.

سكانس 5

پيرمرد كوچك – پيرزن كوچك

نور روي زوج پير خيلي پير و خيلي شيك مي افتد كه در پايان مقدمه مشاهده كرديم. پيرزن سايبان سفيدي دارد. خون درپيراهن و سايبانش پخش و پلاست. بي حركتند. در بين خرابه ها مرده بنظر مي رسند. بعد مدّتي چشمانشان را باز مي كنند وحرف مي زنند.  

پيرمرد كوچك

براي من كافي بود ترا ازپشت سر ببينم تا ديدار ما...  

پيرزن كوچك

به چه كاري مي آيد از  اين چيزها دوباره حرف به ميان بياري.

پيرمرد كوچك

آن روز كاري نداشتم. فقط مي خواستم عاشق شوم وترا از پشت سر ديدم. با خود گفتم اگر زشت هم باشد هيچ ايرادي ندارد. تو برگشتي . زشت نبودي. ترا دوست مي داشتم.

براي دوباره ديدن ونيز گران هزينه دادم.

پيرزن كوچك

ونيز! با خاطراتت مرا به خنده وا ميداري.

پيرمرد كوچك

ونيز  نيويورك  پاريس

پيرزن كوچك

همه اينها تمام شدند. دنياي ديگري است. زحمت بيان اين اسمها را به خود نده.

پيرمرد كوچك

نخستين روز موهاي مرازير دوش با لطافت شستي وسپسبه باغ وحش رفتيم. پاماها، ببران، فيلها، ميمونها  

پيرزن كوچك

ساكت باش.چي شده كه اين چيزها را بياد مي آري. چه دردناكه.

پيرمرد كوچك

برعكس. خوشايند است. مي داني همواره دوستت داشتم. حتّي هم اكنون.

پيرزن كوچك

اين واژه ها را بايد براي خودت ممنون كني. بجاي آن به من كمك كن بدانم چگونه اتّفاق افتاد.

پيرمرد كوچك

ما در تراس نشسته بوديم.

پيرزن كوچك

بله. هواپيمايي با آن پرواز سنگينش آمد. گويي زنبور غول پيكر ي بود.

پيرمرد كوچك

يكي از اين هواپيماهاي كهنه اي بودكه ديگر ديده نمي شوند. هواپيماي دوباله بود.

پيرزن كوچك

ناگهان صداي پوم پوم پوم از پشت ساختمان شنيديم.هواپيما به آرامي از بالاي مردابها دور زد وبرگشت خيلي نزديك زمين پرواز مي كرد.

پيرمرد كوچك

بله. يك سري انفجارهايي مثل تركيدن پاكتهاي كاغذي بود و در اطراف همه چيز آتش گرفت.  

پيرزن كوچك

غروب زيباي تابستان خنكي بودو هنوز هم آفتاب بود...

پيرمرد كوچك

براي ما مرگي خيلي طبيعي اتّفاق افتاد.

پيرزن كوچك

بله. و خيلي ... چگونه بگم. خيلي طبيعي بله. خيلي طبيعي كه در تراس به هنگام بازي توپ مي افتيم.

پيرمرد كوچك

مرگ آرام دردوران خيلي آشفته يك امتيازي است. اينجا چكار داريم؟

پيرزن كوچك

تو هرگز عوض نمي شوي. هيچ حافظه نداري. آمده ايم يكي از اين جوانان را بچينيم.

پيرمرد كوچك

هيچ كسي را نمي بينم.

پيرزن كوچك

صبر كن. براي اينكه هنوز نمرده است.

پيرمرد كوچك

بعد از وقت ديگر وقت نيست. در زمان من هرگزدر زمان مرگ  اجازه نبود دير شود.

پيرزن كوچك

مرگ براي آدمها بسان حيوانات مي رسد: درناهشياري

پيرمرد كوچك

كامپو سانتو در باهيا روي تپّه ي با شكوهي كشيده شده است.  همه طبقات رو به درياست.در تراسهاي بالا مقبره هايي از مرمرسياه و صورتي رنگ بارونهاي شكر، پزشكان اشرافي ها، كشاورزان سنيورهاي كاكائو و قهوه برافراشته اند. در پايين تپّه  سنگفرش ساده اجساد كارمندان كوچك را مي پوشاند و پايين تر از آن ،در درّه اي پر از خس و خاشاك، گودالهاي بي تزيين كارگران سياهپوست قرار دارند. گاهگاهي براي اينها مزاحمتهايي مي شود. استخوانهايشان را با كلنگ بر مي دارند و در فرغوني مي ريزند و مي سوزانند و به باد مي سپارند...  

پيرزن كوچك

بطور خلاصه ثروتمندان ساكن مي شوند و فقيران مي روند...

آنها پرسه زنان در ميان خرابه ها  با گامهاي كوتاه ، دست در دست هم ناپديد مي شوند...

سكانس 6

اسماعيل – بِلّا

بِلّا اسماعيل را با تفنگ نشانه گرفته وتهديد مي كند.

بِلّا

مواظب باش. مسلّحم. تكان نخور.

اسماعيل

چي مي خواي؟

بِلّا

تو بودي كه پيرزن را از پاي در آوردي؟

اسماعيل

نه

بِلّا

كي بود؟

اسماعيل

مگه چي شده؟

بِلّا

جواب بده.

اسماعيل

نمي دونم.

بِلّا

دروغ مي گويي. مهم نيست. مرده است. همين!

اسماعيل

مي شناختيش؟

بِلّا

به تو مربوط نيست.

اسماعيل

مادرت بود؟

بِلّا

مادرم در بمباراني مُرد.

اسماعيل

مادربزرگت بود؟

بِلّا

مادربزرگم در بمباران شيميايي مُرد.

اسماعيل

معذرت مي خوام.

بِلّا

مشكلي نيست.

اسماعيل

سلاحت را زمين بگذار. سنگينه.

بِلّا

باهاش انس دارم. وقتي كه چهار سال بيشتر نداشتم پدرم بمن آموخت چگونه شليك كنم. باتانك مي آمد و مرا از زمين بازي برمي داشت. بمن ياد مي دادچگونه شاخ وبرگها رادر ميان موهايم گذاشته واستتار كنم. چگونه به بالاي تپّه بروم بدون اينكه كسي متوجّه من شود. قهرمان او بودم.   

اسماعيل

براي يك دختر چيز بدي نيست.

بِلّا

ولش كن. چيزي كه مهم است اينه كه برند تفنگ و سرعت عكس العملش چيه. فقط همين و بس.

اسماعيل

ازت خوشم مي آد.

بِلّا

مواظب باش مردك. ما اينجا براي لاس زدن نيامده ايم. تو را سر تفنگم مي چرخانم. لطفاً اين را فراموش نكن.

اسماعيل

فراموش نمي كنم. ولي به هر حال زيبايي.

بِلّا

ممكنه. ولي مسأله اين نيست.

اسماعيل

زود فراموش مي كني وقتي كه به نفع تو باشه. پيرزن را كي كشت؟ دوستت؟ خب، دوستت كجاست؟

اسماعيل

نمي دانم. همين الان رفت.

بِلّا

زدمت. همين الان اقرار كردي.

به پيرزني را كه براي بردن آب آمده باشد از پشت تير نمي زنند.

اسماعيل

من هم همين را مي گويم.

بِلّا

اوه .آري. تو اينو گفتي. تا فردا همين را بگو تا باورت كنم.

اسماعيل

بهت اطمينان مي دم كه ...

بِلّا

ولش كن. برام لذّت بخش است. تو از اون طرفي هستي. بنظر كه نمي رسي.

اسماعيل

بنظر رسيدن نيست.

بِلّا

به هر حال بنظر نمي رسي.

اسماعيل

تو چي؟

بِلّا

به تو مربوطه؟ خب لعنتي اگر مي خواي بداني وقتي بچّه بودم پنج سالم بوداين شهر لعنتي اشغال شدرد به ديوار تسليم شدم خيلي كوچك بودم ولي بياد دارم كه مردم بطرف ديوار هجوم مي آوردند و بالا مي رفتند.خس وخاشاك خارداري بود كه بين سنگهاي ديوار روييده بودند. من كنار چتر بازي راه مي رفتم از او پرسيدم: چه احساسي دارد؟ گفت: "احساس مي كنم بعداز 900 سال به خونه برمي گردم."

نميدانم چرا اين چرنديات را به تو مي گويم.

اسماعيل

بايد حرف زد. نميشه كه هميشه جنگيد.

بِلّا

تو هم زبان چرب و نرمي داري.

اسماعيل

دختر اينو نمي گه.

بِلّا

دماراز روزگارت مي آرم پسرمعزّب. كسي تا حال اينو بهت نگفته.

اسماعيل

براي اين حرفها اينجا نيامديم.

بِلّا

كسي كه اسلحه داره حرف اوّل وآخر را مي زند. حالاهم تفنگ دست منه. چطوري جرأت كردي بدون سلاح بيرون بياي؟ اومدي براي پيك نيك؟

اسماعيل

سنّم براي جنگ قد نمي ده.

بِلّا

مگه چند سالته؟

اسماعيل

چي؟

بِلّا

كَري؟ گفتم: چند سالته؟

اسماعيل

هفده

بِلّا

پانزده بگيم تا بهت بياد.

اسماعيل

تو از تفنگت استفاده مي كني و به من توهين مي كني.

بِلّا

گفتن پانزده از كي تا حالا توهين حساب مي شه؟

اسماعيل

استفاده مي كني وخودت را قويترين نشان ميدي.

همش وراجي مي كني. فكر مي كني با اين حرفها تفنگم را رها مي كنم.

اسماعيل

بحث عادلانه اي نيست.

بِلّا

هرگز اينو نگفتم.

اسماعيل

پس استفاده نكن از من اطلاعات شخصي مثل سن وسال ومثل اينها را بخواهي.

بِلّا

آقا حساس تشريف دارند.

اسماعيل

احترام زنداني را بايد داشت.

بِلّا از خنده روده بر شده بود.

بلّا

اداي قهرامانها را در نيار. بدان كه از قهرمانها نفرت دارم. بيفتند بميرند كه سزاوار مرگند.

اسماعيل

جواهرات و تقنگت عجيبند. بهم نمي آيند.

بِلّا

زنداني نبايد فرمايشات شخصي ابراز كند.

اينجوري است. دلم خواسته اينجوري باشد.

جواهراتم ريملم و اسلحه ام. پدرم همواره مي گفت كه مي خواست با اسكلتي مشابه عشقبازي كند ولي من تازه كار اسكلت يافتم. مدت زيادي طول نكشيد.

اسماعيل

چرا؟

بِلّا

بهت چه مربوطه؟

اسماعيل

از من چي مي خواي؟

بِلّا

باهات گپ بزنم. بدت مي آد؟

اسماعيل

اگر گپ بزنيم باشه بزنيم و اگر قراره گپ بزنيم تفنگت را كنار بذار.

بِلّا

كسي كه مراداشته باشد هنوز بدنيا نيامده است.

اسماعيل

نمي خوام تورا داشته باشم.

بِلّا

خب مي گي.

اسماعيل

سلاح ندارم. دليلي ندارد بي اعتماد باشي.

بِلّا

شك درپوست وخون ماست. سر پسر عمويم را درون گوني مقابل خانه ام پيدا كرديم. خانواده ام و خانواده اي كه آنطرف مزرعه اندهمواره از خفا تير خورده اند. پدر بزرگم پدرم عموهايم از خيلي خيلي پيش از اينكه بدنيا بيام اينطوري بوده. پس فهميدي. تو چي.

اسماعيل

من تصادفي اينجام.

بِلّا

چرت وپرت ترين حرفي است كه مي توني بگي. اينجا با نارنجك در جيب به گردش مي روند تصادفي...

اسماعيل

نارنجك در جيبم ندارم.

بِلّا

از كجا بدانم؟

اگر تفنگي داشتي كه بالافاصله نفله ات كرده بودم. خون بهاي پيرزنه را داده بودي.

اسماعيل

اسمت چيه؟

بِلّا

چه فضولي ها. اسمم بلّا ست. تو چي؟

اسماعيل

اسماعيل

بِلّا

اسم بي مسمّايي است.

اسماعيل

ميل دارم ببينمت.

بِلّا

خودشه پسر خوشگله. بعد از سي سال وقتي كه صلح شد ما با هم مي تركانيم. فقط اينكه چين و چروكهايي خواهيم داشت . زود آگاهت مي كنم.

اسماعيل

احمقي.

بِلّا

يك پند، مرد. از اينجا گم شو. اينجا جاي تو نيست.

اسماعيل

جاي تو هم نيست. فقط جاي موشان است. همديگر را ببينيم؟

بِلّا

خواهيم ديد. نزد مرده هاشايد مرزها حذف شده اند.

اسماعيل

صبر كن.

بلّا ناپديد مي شود. او نيز دنباش دوان دوان مي رود.

سكانس 7

زاك- پيرمردكوچك -  پيرزن كوچك

مرده اي وارد مي شود. به سبك جي آي آمريكايي ، ملبس به جوشن، سراپا غرق در گردوخاك آميخته باگچ و خون.

زاك نام دارد.

زاك

شايد بهتر اين بود واژه گورستان رابر زبان نمي آوردم

چراكه در همان دقيقه فاجعه بزرگي اي شد

صداي همگي شياطين آمد

ديوارها رويمان فرو ريختند

وما در همان حال مرديم.

اين هتل كه منظره اي از جنگ داشت

درست نوعي ويرانه زشتي بود

كه لنگ هايم را بيش از پانزده سال مي كشيدم.

قاره به قاره مي روي. زولوها را  نزد بوزينه هامي بري

كيف كيف است.

همان هواكشهايي كه همواره خرابند.

همان نخلهايي كه تا نيمه از پا در آمده اند.

همان پسراني كه سرشان در كار كفن ودفن است.

همان زير انداز سيفليسي همان، چهره هاي جاسوس

كه منتظرند هر دفعه كه در تلفن پچ پچ كردي يا غر زدي ضبط وثبت كنند.

ديروز ماشيني در پاركينگ لعنتي منفجر شد

و گدازه هايشاندر هتل دودآلودشان

مثل تكه آلومينيم بودند.

با اين يارو مي شد آدم ثروتي بهم بزند

باشه. گفتم ده تانك فرانسوي مدل AMX

در برابر 4 ميليون دلار

3300 قطعه مهمات 75 mm و 25 تا AMX ديگر

در برابر   8750000  دلار.

در پنج متري آنجا كافتور  شماره 1 كه به آن مارمولك مي نامند

چنان كه زبانش تيز است

تا اين حدّي در صندلي اش خم شده تا گوش دهد

كه هرلحظه انتظار مي رفت بيفتد

همه اين خرچنگهاي كوچك كه خونمان را مي مكند

در اين خارشهاي كوچك نجسهاي تهوع آور، جنگ  لعنتي

خب، بيهوده پيرجامه محّلي پوشيدم .همه متوجّه من شدند

همينكه كلاگيس روسي مرا مي بينند.

يارو بخاطر يك بسته دلار بمن اوكي داد

واگر خطر سياسي بدور باشد سفارشات ديگري خواهدبود.

گفتم: مي خواهي بگي آنها آنقدر احمق مي توانند باشند

كه صلح كنند.

خب دراين مورد با توجّه به منافع آشكارافكر كردني نيست.

ايتاليايي هاموتور ماشينهاي جنگي را تعمير مي كنند

نروژي هادر انبارهاي ديناميت شان راباز كرده و سرازير مي كنند

آلماني ها به اصطلاح خود توليدكننده كشاورزي شيميايي اند

سويسي ها هواپيماهاي پيلاتوس دارند

چيني ها موشك ها و فرانسوي ها تانكهاي AMX

واز روسها و آمريكايي ها چيزي نگوييم بهتره.

پس براي متوقف كردن چنين بازاري

سالي 10 ميليارد دلار مي شه .مَرد!

آدم مرغي را كه تخم طلا مي گذاردنمي كشد. مَرد!

سياستها همينجوري از آتش بس حرف مي زنند

تا اينكه ذهنشان را روشن كنند

همشون شارلوت لوپز و نرمتنانند

فاحشه هايي كه براي يك برگه رأي حاضرند پايين بكشند

ولي متوقّف كردن بازار جنگ

خب خطري ندارد.

من از فردا نمي ترسم فردا توماروو مانانا ماي گاد اوه ماي گاد

جنگ يك فعاليّت بشري است كه بيشترين آينده را دارد. مَرد!

پس اين يارو يك نوعي عرب است.

كه بمن مي گفت فرق بين

چاشني و غذاي كوكوت را نمي دانم.

گفتم اين شماييد كه آنرا مي گوييد.

به فكرم گوك لعنتي خطور كرد.

گفتم بمن افرادي را داديد كه هيچ نمي فهمند.

باده نشين هاي بي سواد. منظورم باديه نشين هاي بي سواده.

چكار مي تونستم بكنم

با باديه نشيناني كه نه برق مي شناختند ونه لوله كشي داشتند

نه مكانيكي بلد بودند چه برسد به اينكه سلاح الكترونيكي.

گفتم: ياروهايي مثل شما مستقيم از شترانشان پياده مي شوند.

گفت: شما متخصٌص مواد منفجره ايد يا پسته هندي؟

گفتم: متخصٌص راستين مواد منفجره آنهايي هستند

كه در حين كاردهنشان سرويس مي شود.

گفت: به شما پول مي دهندتادهن هر كسي را سرويس كنيد

و بنظر مي رسد كه وارديددر اينكه

مادرخودتان رامنفجر كنيد.

اينكه مي تونيد بمبي از

مربّاي توت فرنگي بسازيد.

گفتم :نبايددر مورد توت فرنگي اغراق شود. اينطور نيست؟

گفت:تو در چسباندن بمب زير تمبر پستي خبره اي

اري يا نه لعنتي

ميل داشتم به اين عرب نادان نه بگم.

بخود گفتم: بهوش باش اين احمق جلاله اي از دلارهاست.

گفتم: نمي توانم40000ليتر مواد منفجره توليد كنم

آن هم درست با انتشار آخرين نسخه قرآن!

با واژه قرآن جاخورد.

گفت: ليستي از چيزهايي كه مي خواهيد بنويسيدبرايتان فراهم مي كنيم.

حتّي اگرهواپيماي ويژه اي رااز استاديوم يا از قطب شمال مجبور باشيم مي آوريم.

گفتم:چيز ديگري هم هست.

بيهوده به باديه نشين هايت توضيح دادم.

چنان موادمنفجره را دستكاري مي كردندگو اينكه جعبه هاي موز هستند.

وقتي با بمب ميانبر مي زني زود تبديل به ميانبربراي گورستان مي شود.

شايد بهتر اين بود واژه گورستان رابر زبان نمي آوردم

چراكه در همان دقيقه فاجعه بزرگي اي شد

صداي همگي شياطين آمدديوارها رويمان فرو ريختند

وما در همان حال در قيامتي از سنگ و ابري از گرد وغبار مرديم.

كه از دهان تا مقعد مان ما را پر كرد.

عرب كيف سامسونت بدست و عطر خاله جان

من و گروه باده نشيناني كه مستقيم از شترانشان پايين مي آيند

با دهاني پراز گردوغبار به هواپرت شديم

لعنت به بهشت الله .نمي شد گفت كه

با گنداب آنطرف چنان فرقي داشته باشد.

خيلي حماقت دارد در چنين وضعي بميري فرداي يك قرارداد

كه تا دول به طلا مزين مي شدي.

آدم باز فكر مي كرد صحنه لعنتي است

كه خارشهاي كوچكشان موجب شده جنگ تهوع آور چهارنعل بتازد

حالا كه مرده ام مي خواهم حال وهوايي عوض كنم

موزيك رقص در بغل فرشتگان مي خواهم

موسيقي باشد با دكور عادي مي خواهم

با چمنزار باشد لعنتي

مي افتد.      

پيرمرد وپيرزن كوچك برمي گردند.

پيرمردكوچك

اوه. شماييد. نسبت به برنامه هم دير كرديد.زندگيتون را در اين دنيا بد شروع مي كنيد. مرد جوان! مقرّر است كه"كسي از روز و ساعتش آگاه نيست." ولي اين دليل نمي شه دير كني.

پيرزن كوچك

بگذريم.مي بيني كه او نمي شنود.

پيرمردكوچك

عاديه. شوكه شده. بازهم يكي ديگر كه عادت به مرگ ندارد.

زاك

چي شده؟ چه اتّفاقي افتاده؟

پيرزن كوچك

پرده را بكشيد. بازي تمام شد.

زاك

چي؟

پيرمردكوچك

شما به تازگي مرده ايد.  

پيرزن كوچك

خود را در سراشيبي ول كرده ايد. قالب تهي كرده ايد.چترتان را بسته ايد. تمام كرده ايد...

پيرمردكوچك

كليدراپس داديد. ميز را جمع كرده و باقي را براي كرمها گذاشتيد.

پيرزن كوچك

برگه تولّدتان را قورت داديد.

از خنده روده بر مي شوند.

زاك

كجام؟

پيرزن كوچك

درپادشاهي موشان كور.

پيرمردكوچك

نزدخيّاط لباس كاج.

ببين اين يكي چقدر چسبيده است.

پيرزن كوچك

هرچه پرنده پيرتر باشدكمتر مي خواهد پروبالش را از دست بدهد.

زاك

اينجا كجاست؟

پيرزن كوچك

جايي كه كسي سعي نخواهد كرد جاي شما را بگيرد.

پيرمرد كوچك

يا بهتر بگيم جايي هستيدكه ديگر نخواهيد بود.

مي خندند.

زاك

شما دونفر مرا به وحشت مي اندازيد.

پيرزن كوچك

خب، ترس از مرگ، مرگ را نمي ميراند...

پيرمردكوچك

خنده داره. فكر مي كنند دارند زندگي ياد  مي گيرند مرگ ياد مي گيرند.

آنها مرده را مي كِشند.

پيرزن كوچك

وقتي بيست ساله بودي با كي به انگلستان رفتي؟

پيرمرد كوچك

تنهايي. دويست هزار بار به تو گفته ام. تنهايي.

پيرزن كوچك

من زني خيلي ساده ام ولي يك چيزهايي هست...

پيرمردكوچك

مثلاً چي؟

پيرزن كوچك

براي مثال انگلستان. در اين مورد هميشه به من دروغ گفتي.بااين حال مشكل نيست بگي بيست ساله بودم و سفري با يك دختر به انگلستان كردم...

آنها با كشيدن مرده خارج مي شوند.

سكانس 8

كريم – اسماعيل

صحنه در دو مكان اتّفاق مي افتد.

اوّلين مكان

كريم و اسماعيل روي پيت هايي در ميان خرابه ها نشسته اند.

دوّمين مكان

بلّا و جاناتان درسكوت و بين خرابه ها خسته وكوفته راه مي روند.

بلّا

خشاب را در مي آوري. اينطوري مرا نگاه نكن. گيجم مي كني.

جاناتان

اينطوري؟

بلّا

بلي. اون سرپوشه. اينطوري آن را در مي آوري. به كاري كه مي كني توجّه كن. هيچ چيزي را در ذهن نگه نميداري.

جاناتان

بلي

بلّا

يك . خشاب. دو. سرپوش. سه. لوله متحرك و حافظ لوله. ادامه بده. نه آن. آه. تو بچّه اي بيش نيستي. چهار كيلو. صدباردردقيقه. خشاب سي گلوله اي در هفتصدوده متر در ثانيه.

جاناتان

خوب

بلّا

دقّت . به آن تكيه نده. مواظب باش. اسباب بازي نيست.

كريم

شريك مي خواي؟

اسماعيل

نه

كريم

بايد قبول كرد

شريك مي گيري غرش مي كني

با راديومي رقصي

هذيان مي گويي به هر ماشيني سر كشي مي كني

هركي را بخواي ازپادر مي آري شاه رامبو مي شي

سوپرمن جنگ اين است

معركه است

و كلاش وقتي گرفتمش

در بغل مرا مي لرزاند

مثل ديوانه ها مي شوم

وقتي شليك مي كني

اوّلين بار در زندگي

عشق بزرگ بلافاصله از آن تو ميشه

ديگر هرگز نمي تواني ازش بگذري.

وقتي رگبار مي زند سرتاپا بخود مي لرزي

كاكاكاكاكاكاكا خوب حس مي كني

كه شيطان در انسان نيست بلكه در ماشين است.

اين را بردار بهت مي گم.

اينو بهت مي دهم. اوّلين كلاشينكف ات. مَرد!

اسماعيل

نه. نيازي ندارم.

كريم

اين مَرد خُل است. همه بدان نياز دارند احمق.

بلّا

روي آن ديوار كوچك آنجا جايمان بهترخواهد بود.

كريم

جنگ چيزي عاليتر از اين نيست

حتبي دخترها بهتر از اين نيستند.

وانگهي سكوت دلواپسم مي كند.

وقتي كه صداي اسلحه نمي آيد اسهال وحشتناكي مي گيرم.

و براي دوستانم هم چنين است.

بلّا

زود كثيف مي شود ولي خوب جانوري است.

دقّت تا 300 متري است.

كريم

خودت را تصوّر كن با كلاهخودت

كمينگاهت خمپاره اندازت دوربين كلاشت

جاناتان

امّا چرا شليك كنم؟

بلّا

تصوّر مي كني كه مرز رابيخودي عبور كرديم؟

اين خطر را به جان خريديم كه از اين نقطه صفر لعنتي عبور كرديم.

حالا يكي دوتاشان را از پادر مي آريم.

جاناتان

چرا من؟

بلّا

با آن بازي نكن. تو از آن مقابل اومدي. فراموش نكن. پس دليلهايت را بيار. وگرنه.

بايد ازنفوذيها مظنون بود.

يا شليك مي كني يا از پا مي اندازمت.

چي فكر مي كني؟ شايد يك نوع بازيه؟

اسماعيل

من براي اينها خيلي كم سن وسالم.

كريم

اگر دوستم نبودي فكر مي كردم كه وحشت كردي.بنظرت آنهايي كه در مقابلمان هستند چند سال دارند؟

بلّا

خشاب را برزسي كن.

ضامن را بكش.

آرام باش. اوّلين بار سخت است. بعد ديگرعادي مي شود.

اسماعيل

مادرت چي گفت اوّلين باري كه تو را دركمينگاه ديد؟

كريم

مادرها را كه مي شناسي. دوازده سال داشتم. كلاشم را بهتر از اسباب بازيم بكارمي بردم.

يك سيلي به گوشم نواخت و گفت: "عوض شو. جشن كه نيست." گفتم: " نه، جنگ است." دوباره دم گوشم سيلي نواخت وگفت:" جنگ خواهي كرد وقتيكه مرد شده باشي . در دوازده سالگي مرد نمي شوند."

گفتم: " در اين مدّت بمن ياد مي دهي و او دوباره به من سيلي زد."

گفت:" همينطور شروع مي شود ونميدانيم چطوري به پايان مي رسد."

جاناتان

واگر اين دو از ما باشند چي؟

دو نفر از ما كه مثل ما خط را عبور كرده باشند چي؟

بلّا

و اگر. واگر. واگر تو شليك را لفت نخواهي داد. بهت مي گم آماده باش. ياد خواهي گرفت:

قبل از انديشيدن شليك مي كني وگرنه ديگر مُردي.

كريم

گفتم اگر منتظر باشم ريشم در بياد تا بجنگمهمگيمان قبل از آن مُرديم.

مي خواست دوباره بمن سيلي بزند . آنگاه از پنجره رگبار بستم. بنظر مي رسيد خاموش شده باشد. حالا ديگر وقتي  غروب خانه مي رسم از شادي از جا مي پرد.

بلّا

آرام. آرام.تكنيك داشته باش. تكنيك. حالا تو يكيشون درتير رس داري. نشان برو وديگه فكر نكن.

جاناتان

نمي تونم.

كريم

چندان هم پيچيده نيست. اوّل از همه وقتي جنگ مي كني يا تويي يا ديگري پس ساده است.

دوّماگر سايه مشكوكي ديدي ابتدا تو شليك مي كني. تو شليك مي كني.

اسماعيل

و اگر دوست باشد چي؟

كريم

بهتره دوست را از پا بيندازي تا اينكه دشمن تورا از پا بيندازد.

اسماعيل

احمقانه است. من نيستم.

بلّا

سعي كن نلرزي.

چه مرگته؟

جاناتان

اونجا در مقابلمان يكي از آن دو دوست منه. اسماعيله. نمي تونم به اسماعيل شليك كنم. دوست نزديك منه.

بلّا

خب. پس آن ديگري را بزن. آن يكي را مي شناسي؟

جاناتان

زيادازحدّ مي لرزم. نمي تونم.

بلّا

بهت مي گم. نفس بكش. آرام. آرام. تكنيك داشته باش. قاتل خوب تكنيك خوبي هم دارد.

كريم

ميل دارم عربي برقصم.

اسماعيل

بخوريم.

كريم

مي خواي بگي بلنبونيم و در ملافه ابريشمي عشق بازي كنيم.

اسماعيل

بادختران واقعي در پيراهنهاي واقعي شان

كريم

جاوا

آنها دركنار هم با موزيك رُك حال مي كنند.

بلّا

نه به نفوذي نياز داريم نه به بي رمق و بيحال. اينو به خودت بگو.

كريم

پاهام خسته شدند.

سرم گيج مي رود.

ديگه نمي تونم برقصم.

بلّا

حالا خوبه. بزن.

شليك مي كند.

بلّا

زديش. زديش.

جاناتان

چي؟

بلّا

زديش. زيركي.

جاناتان

من نبودم. من كاري نكردم.

شانسي بود.

شليك كردم. او افتاد.

شانسي بود.

اسماعيل

كريم. كريم. جواب بده! كريم.

كريم . كريم. نميري. كريم.

صبر كن . چيزي نيست.

چيزي نيست. بيمارستان مي رويم. ازت تيمار مي كنند.

ماشين. زود. ماشين.

كريم. من اينجام. اينجام.

بمن نگاه كن. چشمات كريم.

ماشين. مُرد.

كريم بيدارشو. من اينجام.

كريم.

مُرد.

رهگذري به اسماعيل نزديك مي شود.

رهگذر

شما بوديد ماشين مي خواستيد؟

اسماعيل

اينجا بودي. شما اينجا بودي.

ماشين داشتي.

تكان هم نخوردي.

يك ربع اينجا بودي.

كلاشينكف خود را برمي دارد و شكم رهگذر را به رگبار مي بندد. در همان آن مي ميرد.

اسماعيل

كريم. اوّلين مرده ام.

اينو به تو هديه مي كنم.

براي تو است.

كريم. لعنتي. لعنتي. لعنتي.

كلاشينكف را دور مي اندازد. جلوي جسد كريم زانو مي زند.

در آن ته سايه دو پير كوچك ظاهر مي شود.

سكانس 9

بلّا- اسماعيل- پيرمرد كوچك - پيرزن كوچك

بلّا

هنوز هم تو اينجايي؟

اسماعيل

مي دانستم كه ترا باز پيدا مي كنم.

بلّا

مثل پشه دور وبر من نپلك.

اسماعيل

دوستم مُرد.

بلّا

پيش مي آد.

اسماعيل

بله

بلّا

براي من هم پيش آمد.

اسماعيل

آه

بلّا

بله. اسمش يوسف بود.

تنها دوست خالي نبود. خيلي وقت است كه ازش حرف نزده ام.

اسماعيل

با من ازش حرف بزن.

بلّا

چرا بايدبا تو درموردش حرف بزنم؟

اسماعيل

براي اينكه دوست من هم مُرده است.

بلّا

چه ربطي دارد؟ خوب. اگه دوست داري. باشه.

وقتي كه براي جنگ مي رفت با خود گفتم چنين نمايشي نباش.

همگي زنان اين سرزمين در اين لحظه حماقتي مثل تو دارندو سپس آنها برمي گردند.

روزي كارت پستالي دريافت كردم. خيلي از ديدن دستخطّش خوشحال شدم. بعد سكوت و سكوت و سكوت.

اسماعيل

اوّلين كشته ام براي دوستم بود.

دوّمينش براي برادر كوچكم سوّمينش براي پدرم چهارمينش براي مادرم. بعدش ديگر مردهايم را نشمردم.

بلّا

بله. داشتم چي مي گفتم؟

اسماعيل

سكوت

بلّا

هر روز نامه مي نوشتم ولي پاسخي نبود. يك روز جمعه دو مرد با لباس شخصي روي آستانه در ظاهر شدند. دستم را روي دهانم گذاشتم و لبهايم را گزيدم.4 فوريه مرده بودودو روز قبل هم دفن شده بود. گريه نكردم. برايم آب دادند و من به دستانم نگاه كردم. ليوان تكان تكان مي خورد.

اسماعيل

بعدش چي؟

بلّا

بعدش خيلي مشكل بود. غروب همان روز از دوستي خواستم مرا بيرون ببرد. بايد بيرون مي رفتم. در شهر قدم زديم. پوشش من بود. ميل داشتم بگويم:"مرادر آغوش بگير. مرا لمس كن. جراًت نمي كردم. او هم متوجّه نبود. دوست ندارم به من نگاه كني وقتي كه در اين مورد حرف مي زنم."

اسماعيل

تقريباً شب شده است. تورا نمي بينم. ادامه بده.

بلّا

وقتي كه يكي از دوستان بچّگيم را ديدم كه از شش سال پيش بيوه شده بود ميل داشتم زوزه بكشم. با خودم قسم خوردم كه هرگز مثل او نشوم. من يك يادبود تاريخي نيستم. بعضي را مي شناسم كه از اين بابت ديوانه شده اند.  خب زود باش. سوگواري نباشد. پيراهن هايم را مي پوشيدم. آرايش مي كردم و جواهراتم را داشتم.  دردي كه در درون داشتم به كسي مربوط نبود. هر شب خواب مي بينم كه مرده ام. كمكم مي كند.

اسماعيل

مرا در آغوش بگير.

بلّا

تو هيچ زني را تا حالا دست نزدي.

اسماعيل

نه. هرگز.

بلّا

خنده داره.هميشه مشكلات ساده اي برايم بوده كه بدليل حلّ نشدنشان بغرنج شده اند. مشكلات عشقي  محبّت  و از اين نوع.  دُوز خوبي از سكس مي خواستم تا همه اينها را فراموش كنم.

اسماعيل

آسان است. مرا ببوس.

همديگر را مي بوسند.

بلّا

وحالا گم شو.

اسماعيل

چرا مي خوام ...

بلّا

ميدانم چي مي خواي. گم شو.

اسماعيل

هيچوقت با زني نخوابيدم.پنج هزار راكت شليك كردم ولي هيچوقت با زني نخوابيدم. زندگي كردم. همه چيز را زندگي كردم بجز با زنان.

بلّا